ورودی به شکرستان طغرل

واژۀ «شکر» و ترکیبات و اصطلاحات برساخته از آن مثل شکربار، شکرپاره، شکربوره، شکرپلو، شکرپنیر، شکرشکن و... در نثر و نظم فارسی و تاجیکی در موارد مناسب به‌کار رفته‌اند؛ اما هیچ شاعری به‌اندازۀ نقیب‌خان طغرل احراری از این تعبیرها این‌قدر فراوان و آن هم با استادی تمام استفاده نکرده است. در این مقاله انواع این ترکیب‌ها و اصطلاحات و نحوة کاربرد آن‌ها در اشعار این شاعر توانمند بررسی شده است. در بخش دیگری از مقاله نیز نگارنده دربارۀ اندیشه‌های مختلفی که راجع به شخصیت و آثار نقیب‌خان طغرل مطرح شده، بحث کرده است. طبق آنچه در منابع گوناگون آمده است، طغرل در سال ۱۸۶۵م در خانوادۀ یکی از دولتمندان ناحیۀ فلغر به دنیا آمد و در سال ۱۹۱۹م در ۵۵ سالگی ازسوی سربازان بلشویک براثر تهمتی بی‌‌پایه به قتل رسید. آثار ادبی طغرل صفحۀ تابناکی در تاریخ ادبیات فارسی محسوب می‌شود. دیوان او در سال ۱۹۱۶م در شهر کاگان به نشر رسید. در میان اشعار طغرل، غزل جایگاه ویژه‌ای دارد. از مطالعۀ غزلیات او می‌توان نتیجه گرفت که وی از پیروان سبک بیدل است و در پیروی از این سبک، سلیقۀ خاص خود را دارد. طنز و هجو نیز در آثار او جایگاهی خاص دارد. طنز او حاوی موضوعات اجتماعی است که در قالب غزل و رباعی سروده شده است.